Voor herkenning, hoop en houvast.
Voor herkenning, hoop en houvast.
Voor ouders die onverwacht te vroeg moesten beginnen.
Hier vind je persoonlijke verhalen, eerlijke inzichten en praktische tips over het leven met een prematuur kindje. Van die allereerste dagen in het ziekenhuis tot de momenten thuis waarop je je afvraagt: “Is dit normaal?”. Ik deel wat ik zelf had willen weten.
Of je nu midden in de couveusetijd zit, al een tijdje thuis bent, of gewoon even herkenning zoekt: ik hoop dat je hier iets vindt waar je wat aan hebt.
Zondag 2 mei, dag van de couveuse ouders??. Een dag waar ik vorig jaar rond deze tijd niet eens van wist dat hij bestond. Dit jaar hoor ik er bij. Dit jaar ben ik één van hen. Een clubje waar je niet bij wil horen. Maar als je er dan bij hoort, is het zo …
Mijn verlof zit er op! Afgelopen donderdag heb ik mijn eerste werkdag weer gehad. Sinds Dex zijn geboorte ben ik nooit langer dan een paar uurtjes bij hem weg geweest. In het ziekenhuis ook altijd bij hem gebleven, ook al probeerden de verpleegsters me soms even naar buiten te krijgen ?. Eén keer was dat …
Mijn beste vriendje.Morgen vier maanden oud (gecorrigeerd 2 en een beetje).Vier maanden moederschap.Het meest bijzondere wat ik ooit heb meegemaakt.Alles wat ik dacht dat ik zou worden ben ik niet en andersom. ‘Borstvoeding? Ik ga het wel proberen maar als het niet lukt vind ik het ook niet erg’. Ik sta nu nog net niet …
Daar ben je dan ineens!
Niets wees erop dat jij eerder zou komen, maar met precies 33 weken braken spontaan mijn vliezen en 4 uur later was je daar.
Veel te vroeg.
