Internet en social media is niet meer weg te denken uit ons dagelijks leven. Ik ben ontzettend blij dat het er is. Het is vaak leerzaam, inspirerend en vermakelijk. Ik haal er heel veel tips en informatie vandaan en vind het zelf ook leuk om dingen te delen en daar weer andere mensen mee te inspireren.
Het verbindt mensen met elkaar en alles wat je wil weten is binnen handbereik.
Maar vraag jezelf eens af: spendeer je niet te veel kostbare tijd aan het kijken hoe anderen leven, in plaats van te genieten van je eigen leven?
Ik betrap mezelf er wel eens op. Dat Dex voor mijn neus zit en heel graag met mij wil spelen en dat ik het even ‘te druk heb’ met naar mijn scherm kijken. En wat zie ik op mijn scherm; vaak stories van ‘mommy influencers’ die bezig zijn met hun kind. Terwijl dit zelfde tafereel zich LETTERLIJK voor mijn neus afspeelt. Toch voel ik die drang om tussendoor even te kijken ipv al mijn aandacht op mijn kind te richten en daarvan te genieten. Dat is toch te gek voor woorden?
Hoe kan het dat social media zo’n groot deel van ons dagelijks leven is geworden? Het lijkt tegenwoordig alsof alles maar gedeeld moet worden. Tegelijkertijd kun je het niet vergelijken met het echte leven want mensen delen alleen wat ze willen.
Het kan er bij iemand heel rooskleurig uitzien maar hoeveel % van hun leven zie je nou echt? Ook al plaatsen ze 80 stories per dag, het is alsnog maar een héél klein percentage van het echte leven.
Don’t let instagram fool you.
Veel mensen zijn verslaafd aan social media en dat is niet gek. De apps zijn namelijk ontworpen om je aandacht zolang mogelijk vast te houden én om ons constant terug te laten komen voor meer.
Ik ben thuisblijfmoeder en 24/7 met mijn kind. Daardoor heb ik geen afleiding van werk en pak ik al snel mijn telefoon als ik even een momentje rust heb. En ik geef toe, de hele dag samen met een kind van 2,5 zijn is af en toe ook best saai en eenzaam. Ik ga elke dag met hem naar buiten, we spreken vaak af en doen leuke uitjes, maar let’s be real: er zitten nou eenmaal ook dagen bij dat we niet meer doen dan boodschappen en de was.
Op die dagen is de verleiding groot. Als ik bijvoorbeeld met Dex aan het puzzelen ben, zorg ik dat mijn telefoon binnen handbereik ligt zodat ik tussendoor even kan kijken. Nadat ik hem naar bed heb gebracht plof ik tevreden op de bank en kan ik zo 2 uur doelloos scrollen. Heerlijk vind ik dat!
Maakt mij dat ook verslaafd? Waarschijnlijk wel.
Ik ben me er de laatste tijd wel steeds meer bewust van en dat is stap 1. Ik leg mijn telefoon steeds vaker weg en geniet oprecht van het moment. Het offline leven, dát is waar het om draait.
Tijd die voorbij is komt nooit meer terug en voor ik het weet is dat kleine jongetje ineens 12.
Waarom zou ik online maar blijven kijken naar het leven van anderen? Terwijl mijn eigen leven in die kostbare tijd voorbij raast.
Dex verdient al mijn aandacht! Zeker nu ik zwanger ben van de 2e, geniet ik extra van alle momenten die ik samen met hem heb. Een kind kan je zoveel leren en ik neem alles met liefde in mij op.
Ik probeer me bewust te blijven van mijn telefoongebruik. De vraag die ik mezelf stel (en misschien heb jij er ook iets aan): Gebruik ik social media nu om verbinding te maken met anderen en inspiratie op te doen? Of ben ik gedachteloos content aan het consumeren? In dat eerste geval: prima! In dat tweede geval: STOP! En besteed je tijd beter.
Het online leven, een vloek of een zegen?
