Voor herkenning, hoop en houvast.
Voor herkenning, hoop en houvast.
Voor ouders die onverwacht te vroeg moesten beginnen.
Hier vind je persoonlijke verhalen, eerlijke inzichten en praktische tips over het leven met een prematuur kindje. Van die allereerste dagen in het ziekenhuis tot de momenten thuis waarop je je afvraagt: “Is dit normaal?”. Ik deel wat ik zelf had willen weten.
Of je nu midden in de couveusetijd zit, al een tijdje thuis bent, of gewoon even herkenning zoekt: ik hoop dat je hier iets vindt waar je wat aan hebt.
Vandaag even een heel ander soort blog. Ik wilde een verhaal op hangen over dat ik deze week geen tijd heb gehad om een nieuwe blog te schrijven in verband met de feestdagen. Een mooi excuus, maar als ik eerlijk ben ook complete bullshit. Ik heb namelijk wel elke avond nadat ik Dex naar bed …
Dit is het vervolg op mijn vorige blog. Die ik eindig met de volgende zinnen: Helaas krijgen we die middag ook te horen dat zijn infuus wéér niet goed zit. Ik natuurlijk meteen weer in de stress want dan moeten ze het weer opnieuw prikken, maar de verpleegkundige geeft me een beetje hoop want ze …
Dit is het vervolg op mijn vorige blog: een rotdag in het ziekenhuis. Dag 5De volgende ochtend wordt Dex weer geprikt om te kijken of zijn waardes gedaald zijn. Ook wordt er gecheckt op infecties, door zijn onrust en hoge temperatuur wil de kinderarts dit uitsluiten.Daarnaast besluit de kinderarts om hem coffeïne te geven i.v.m. …
Dit is het vervolg op mijn vorige blog. Deze lees je HIER. Ik eindig die blog met de volgende zinnen:We krijgen te horen dat het personeel vandaag onder bezet staat. Er wordt gezegd dat er zo iemand aan komt om ons te helpen (wij durfden Dex op dit moment nog niet zelf in- en uit …
De dagen die volgen raken wij steeds iets meer gewend aan het ziekenhuis en de verpleegkundigen. De eerste dagen zie je alleen maar nieuwe gezichten, het is fijn om nu steeds meer gezichten te gaan herkennen. Dat geeft iets meer rust.Ik vind het elke dag enorm lastig als Rodney naar huis gaat ’s avonds. Gelukkig …
Dit is het vervolg op mijn vorige blog waarin ik jullie mee neem in de eerste nacht in het ziekenhuis. Deze lees je HIER. Ik heb in het ziekenhuis een word documentje bijgehouden en daar heel kort beschreven wat er per dag gebeurde. Het gekke is dat ik, buiten de punten die ik daarin heb …
Dit is het vervolg op mijn vorige blog, waarin ik vertel hoe de eerste uren na de bevalling zijn verlopen. Deze lees je HIER. Rond 1 uur ’s nachts komt de verpleegkundige mijn kamer binnen. Ze merkt dat ik toch niet kan slapen en Dex is onrustig. Ze vraagt of ik wil buidelen met Dex. …
Dit is het vervolg op mijn vorige blog, deze lees je HIER. Voordat ik naar Dex toe mag moet ik eerst douchen en plassen. Met trillende beentjes stap ik onder de douche, maar eenmaal eronder is het best lekker en daarna voel ik me meteen een heel stuk beter. Na het douchen krijg ik eindelijk …
Dit is het vervolg op het laatste deel van ‘ik wist maar 4 maanden dat ik zwanger was’, dat lees je HIER. Ik moet zeggen dat alles wat er daarna gebeurd is een beetje een waas is in mijn hoofd, maar ik heb geprobeerd het op papier te krijgen. We komen iets na 14:00 uur …
Dit is het vervolg op mijn vorige post. Als je die nog niet gelezen hebt, kan dat HIER. 17 november 2020 Ik heb ’s ochtends even gewerkt en kom rond 12 uur thuis. Om 13:00 stond de afspraak bij de verloskundige voor de groei echo gepland. Om 12:30 belde ze of we alsjeblieft om 13:30 …
