Dit is het vervolg op mijn vorige blog: een rotdag in het ziekenhuis.
Dag 5
De volgende ochtend wordt Dex weer geprikt om te kijken of zijn waardes gedaald zijn. Ook wordt er gecheckt op infecties, door zijn onrust en hoge temperatuur wil de kinderarts dit uitsluiten.
Daarnaast besluit de kinderarts om hem coffeïne te geven i.v.m. de brady’s.
Premature baby’s hebben vaak ademhalingsproblemen doordat de longen nog onvoldoende gerijpt zijn en doordat de aansturing van de ademhaling vanuit de hersenen nog onrijp is. Doordat ze ‘vergeten’ te ademen, kan het hartritme even vertragen. Dit heet bradycardie en noemen ze afgekort brady. De coffeïne zou het stilvallen van de ademhaling helpen voorkomen en daardoor zouden de brady’s minder moeten worden. Elke middag om 14:00 krijgt hij de coffeïne.
Dit probleem komt vaak voor bij prematuren en meestal lost het zich vanzelf op als het kindje de 35 weken passeert.
Als de uitslagen van het lab binnen komen blijkt dat Dex zijn bilirubinewaarden zijn gezakt. Dat is mooi! De grote blauwe lamp mag weg. Helaas zijn ze nog niet voldoende gezakt dus de biliblanket moet hij nog even blijven. Jammer, maar zonder die lamp scheelt al enorm.
Gelukkig zijn er verder geen infecties gevonden in zijn bloed. Wat een opluchting!
Dex is vandaag een stuk minder onrustig en de dag verloopt redelijk relaxed. De zuurstof is alweer afgebouwd naar 21%. Met de biliblanket kunnen we gewoon met hem buidelen dus dat doen we bijna de hele dag. Meestal buidel ik ’s ochtends en ’s middags en Rodney ’s avonds na het eten.
Rodney gaat die avond laat naar huis en vlak voordat de nacht begint geeft de verpleegster aan dat ze het zonder zuurstof wil proberen en dat zijn brilletje af mag. Wat super positief is natuurlijk! Maar ik ben nog zo in de war van gisteren en heb nauwelijks geslapen afgelopen nacht. Dit komt ineens zo onverwachts dat ik weer helemaal in de stress schiet. Het is ook een verpleegkundige die nog niet eerder voor Dex heeft gezorgd, dus ze ‘kent’ hem nog niet. Ik durf dit écht nog niet aan. Ik ben zo bang dat het weer niet goed met hem gaat als we het brilletje weghalen, net nu hij een beetje rustig en relaxed is. Er is zoveel gebeurd de afgelopen 24 uur en er is zoveel aan hem gezeten. Hij is nu net een beetje rustig en ik ben heel bang dat als we nu weer iets veranderen, hij daar weer heel heftig op zal reageren. Daarnaast weet ik dat als we het brilletje nu weg halen, ik sowieso de hele nacht niet slaap omdat ik hem dan in de gaten wil houden. Ik vind het heel moeilijk om mijn gevoel aan te geven maar we hebben na gisteren afgesproken dat we dit juist wel zouden doen. Daarom vraag ik of we het alsje- alsjeblieft morgenochtend pas kunnen doen.
Volgens mij vind ze het een beetje raar (snap ik ook wel, want natuurlijk wil je dat je kindje zonder zuurstof kan), maar als ik dat perse wil is het goed.
Ik ben trots op mezelf dat ik mijn gevoel heb uitgesproken en redelijk gerustgesteld voor de nacht. Ik lig nog een tijdje naar Dex te kijken en probeer wat uurtjes te slapen.
Dag 6
Om 07:00 gaat zijn zuurstofbril er af. Ik vind het mega spannend maar hij lijkt het goed te doen. Beetje bij beetje krijg ik meer het gevoel dat het goed gaat komen. We leren Dex elke dag beter kennen en ik krijg steeds iets meer vertrouwen, in hem én in mezelf als moeder. Dat voelt goed. We weten inmiddels precies wat hij wel en niet fijn vindt en bewaken zijn grenzen goed. Hij reageert nog steeds erg heftig op rumoer en harde geluiden dus dat proberen we zoveel mogelijk te voorkomen.
Hij wordt nog elke dag geprikt in zijn hiel. Dat blijft zielig, maar volgens mij is hij er zelf inmiddels wel aangewend. Hij weet niet anders.
’s middags krijgen we goed nieuws; de biliblanket mag weg! Zijn waarden zijn genoeg gezakt. Ik vind het vooral heel fijn dat zijn oogmasker nu af mag en we elkaar weer kunnen aankijken.
Helaas krijgen we die middag ook te horen dat zijn infuus wéér niet goed zit. Ik natuurlijk meteen weer in de stress want dan moeten ze het weer opnieuw prikken, maar de verpleegkundige geeft me een beetje hoop. Ze gaat overleggen met de kinderarts of Dex het misschien al zonder infuus mag proberen.
Wordt vervolgd.
