Dit is het vervolg op mijn vorige blog, deze kun je HIER lezen.
Afgelopen maandag heb ik de glucosetest gedaan in het ziekenhuis. Ik zou graag willen zeggen dat ik het mee vond vallen, maar ik vond het drankje wel écht heel goor! Het viel me tegen. Ik dacht het smaakt gewoon naar hele sterke siroop oid maar het had echt een gore suikersmaak en het stonk ook. Heb het zo snel mogelijk op proberen te drinken met mijn neus dicht. Heel blij toen ik het bekertje leeg had en toen zei ze ‘ik heb nog een paar slokken want het past niet in één keer in de beker!’. Dat was een flinke tegenvaller haha. Ik was aardig misselijk daarna.
Maar goed de 2 uur wachten viel me wel mee. Ik had mijn ereader meegenomen dus heb lekker 2 uur ongestoord kunnen lezen, heerlijk!
Door de reacties op mijn vorige blog en op instagram kwam ik erachter dat je de glucosetest ook gewoon thuis kunt doen en dat er ook andere mogelijkheden zijn om je waardes checken. Zoals zelf thuis prikken voor en na het eten en je waardes bijhouden. Helaas wist ik dat niet (en heb ik er ook niet naar gevraagd in het ziekenhuis) anders had ik daar zeker gebruik van gemaakt. Mocht je de glucosetest moeten doen en het ook niet chill vinden, vraag dan zeker even aan je verloskundige welke andere opties er zijn!
Diezelfde middag kreeg ik de uitslag. Mijn nuchtere waarde was goed maar na 2 uur zat ik helaas precies op 7.8 (onder 7.8 is prima en boven 7.8 is waarschijnlijk zwangerschapsdiabetes). Ik word nu doorgestuurd naar een diëtist in het ziekenhuis. Ik moet zeggen dat ik er meer van baal dan ik had gedacht! Ik vind het klote!
Maargoed omdat ik precies op de grens zit verwacht ze dat het met was aanpassingen in de voeding goed onder controle te houden zal zijn, dus dat hopen we dan maar. A.s. dinsdag heb ik een afspraak in het ziekenhuis over hoe of wat, daar ben ik erg benieuwd naar.
Wordt vervolgd…
Verder ben ik nu voorbij de 32 weken en ik merk aan mezelf dat ik deze termijn toch enorm spannend vind. Qua gevoel gaat het heel erg op en af. De ene dag voel ik me goed en de andere dag ben ik bang dat er elk moment iets kan gebeuren. Op sommige dagen heb ik veel harde buiken als ik maar een heel klein stukje loop bijvoorbeeld en dan ben ik meteen weer helemaal onzeker (al weet ik dat het normaal kan zijn bij een 2e zwangerschap en rond deze termijn). Van de week had ik een halve mental breakdown omdat ik ineens zó bang was dat het weer te vroeg zou gebeuren, maar vandaag gaat het bijvoorbeeld dan weer helemaal prima. Blame it on the hormones haha.
Ik heb mijn vluchttas al (half) klaar staan en het eerste babywasje is gisteren gedraaid. Vrij vroeg, maar vind het prettig om zulk soort dingen alvast gedaan te hebben. Ook al gaan we er niet vanuit dat het nu weer te vroeg zal gebeuren, het houdt me toch enorm bezig. Dit geeft me dan wat meer rust.
Aanstaande zaterdag ben ik 33 weken en ik kan niet wachten tot die dag! Elke dag daarna is een overwinning!
Ik kan het niet vaak genoeg zeggen, maar ik ben zo dankbaar dat het tot nu toe goed mag gaan.
