Ik schreef er een stukje over, recht uit m’n hart💜.
Zondag 17 november is het Wereld Prematurendag (én de 4e verjaardag van ons zoontje😱. Dex is prematuur geboren op deze bijzondere dag.)
Een dag waarbij wordt stilgestaan bij vroeggeboorte en alles wat daarbij komt kijken. Een mooie manier om couveuse ouders een hart onder de riem te steken.
Couveuse ouder, dat ben ik.
Een clubje waar je helemaal niet bij wil horen. Maar áls je er dan bij hoort, is het zo fijn dat het bestaat.
Een clubje ouders die snappen wat je mee hebt gemaakt, ouders die snappen waarom je na 4 jaar nog steeds ‘over’bezorgd bent, ouders die snappen waarom het zo verdomd moeilijk is om je kindje wat meer los te laten.
Dex is ons eerste kindje en ik wist echt niet wat me overkwam toen hij ineens te vroeg geboren werd. Over dit scenario had ik letterlijk geen 1 seconde nagedacht.
Naïef? Misschien wel, maar mijn zwangerschap verliep op rolletjes.
Totdat thuis ineens mijn vliezen braken en hij binnen 5 uur geboren werd.
Voor het eerst moeder worden is al een levensveranderende ervaring op zich en op deze manier was het een totale shock.
Geen gouden uur. De artsen namen hem mee en ik bleef zonder hem achter. Een paar uur later zag ik hem pas weer.
Ik zag mijn baby voor het eerst met allerlei draadjes en slangetjes aan z’n lijfje en een apparaat op zijn neus waardoor ik zijn gezicht niet eens kon zien. Dat brak mijn hart absoluut in 1000 stukjes. En hoe moet je zo’n kleine baby met draden überhaupt vasthouden???
Geen roze wolk.
Je kunt je baby niet vastpakken wanneer je wil en niet eens zelf voeden of verschonen. Jij en je baby zijn afhankelijk van andere mensen. Een heel tegenstrijdig gevoel, want jouw moederinstinct wil zelf voor je kindje zorgen.
Je leeft in onzekerheid en klampt je vast aan de cijfertjes op de monitor. Je hart staat stil als er ineens weer een alarm afgaat.
Stress, onzekerheid, zorgen en angst.
Wist ik toen maar wat ik nu weet; wat een stoere, gezonde jongen het een paar jaar later zou zijn💙.
De tijd als couveuseouders vergeet je nooit.
Dex heeft ‘maar’ 3 weken in het ziekenhuis gelegen. Sommige kindjes worden nog veel en veel vroeger geboren en liggen soms wel 3 maanden of langer in het ziekenhuis.
Of nóg erger, ze komen helemaal niet thuis💔.
Dat is wat het zo fcking moeilijk maakt als je er midden in zit. Je wil dat iemand je belooft dat alles goed komt, maar niemand kan je dat beloven en voor sommige ouders wordt hun ergste nachtmerrie realiteit.
Dat maakt mij voor eeuwig dankbaar voor deze goede afloop💜💜💜💜.
En daarom help ik elk jaar mee om meer bewustwording te creëren rondom de impact van een vroeggeboorte.
Dankjewel dat je tot hier hebt gelezen. Ben jij ook couveuse ouder? Laat het weten in de reacties💜
