Yes, eindelijk thuis! Wat nu?
Yes, je baby mag mee naar huis! Hier heb je al die tijd zo naar uitgekeken. Jullie gaan nu helemaal zelf voor jullie kindje zorgen. Naast dat je hier heel erg blij mee bent, is het heel normaal dat je je misschien ook onzeker voelt hierover (zeker als het jullie eerste kindje is). En niet alleen jij, ook je baby moet wennen aan de nieuwe situatie. Het ziekenhuis is immers de enige plek die hij tot nu toe gekend heeft. De eerste dagen thuis zullen daardoor misschien zwaar en stressvol zijn.
Hoe ga je om met alle prikkels thuis? Wanneer mag je met je baby naar buiten? Waar laat je hem slapen overdag? Kan er bezoek komen?
Veel prematuren zijn prikkelgevoelig. Hoe ga je daarmee om? Was hier maar een handleiding voor. Maar helaas, nu komt het antwoord waar je echt niet op zit te wachten, maar wat wel de waarheid is: elk kindje is anders. De ene baby vind het helemaal prima om in de wagen mee naar de supermarkt te gaan en de andere baby raakt daar totaal overprikkeld door. De enige manier om daar achter te komen is uitproberen, uitproberen en uitproberen. Je leert je kindje steeds beter kennen en na een tijdje weet je precies wanneer iets te veel is.
Omdat ik het zelf fijn vond om ervaringen van anderen te lezen zal ik je hieronder meenemen in onze eerste weken thuis en wat tips delen waar ik persoonlijk veel aan heb gehad.
Ik vond de eerste weken thuis erg lastig. Natuurlijk was ik blij om thuis te zijn, maar Dex is ons eerste kindje en ik was na thuiskomst enorm onzeker. Doen we het wel goed? Voelt hij zich oké? Hij had bijvoorbeeld nog moeite met zijn temperatuur op peil houden. De verpleegkundigen in het ziekenhuis hadden al gewaarschuwd dat dit de eerste dagen waarschijnlijk heel erg zou schommelen, doordat hij moet wennen aan de nieuwe thuissituatie.
Zijn temperatuur was vaak net iets te laag en daar maakte ik mij enorm zorgen om. Ook heeft hij nog heel lang geel gezien (daar zal ik nog een blog over schrijven). Wij hebben de eerste weken dan ook meerdere keren gebeld naar de afdeling om vragen te stellen (ook een keer midden in de nacht!). Wees niet bang om contact met het ziekenhuis op te nemen. Ze waren bij ons altijd heel begripvol en liever 10 x te vaak bellen dan 1 x te weinig. Even een check van een deskundige vond ik enorm geruststellend.
Huilen
Naast dat het voor jezelf als ouder erg lastig kan zijn deze eerste periode, kan het dat voor je baby ook zijn. Misschien is hij onrustig en huilt hij veel. Dit komt vaak voor bij baby’s die in de couveuse hebben gelegen. Voor hen is dit ook een enorme verandering en ze hebben de tijd nodig om te wennen aan de geluiden, geuren en ruimtes thuis. Ook moeten jullie elkaar nog leren kennen en samen een ritme opbouwen.
Het is normaal dat baby’s één á drie uurtjes huilen per dag. Bij ons in het ziekenhuis zeiden ze dat couveusebaby’s een grotere kans hebben om een huilbaby te worden. De bevalling kan traumatisch zijn geweest, net als de tijd in de couveuse. Hier werden wij goed op voorbereid, maar Dex heeft gelukkig geen last gehad van overmatig huilen.
Hij had altijd een huiluurtje rond het avondeten, zo ergens tussen 17:00 en 19:00 was het elke dag raak, maar de rest van de dag was hij gelukkig een tevreden baby. Tussen 17:00 en 19:00 liepen we rondjes met hem door de woonkamer totdat hij rustig werd. Na een week of 10 nam dit huiluurtje af.
Kreunen
Prematuren kunnen tijdens het slapen (veel en harde) kreunende geluiden maken. Bizar hoeveel geluid er uit zo’n klein baby’tje kan komen. Het begon bij ons na een paar nachten thuis. Ik schrok me rot van wat een geluid hij produceerde. Kreunen, knorren, persen en een soort rochelen, het kwam allemaal voorbij. In het ziekenhuis hadden ze hier bij ons niets over gezegd, maar toen ik het ging googelen kwam ik er al snel achter dat dit een normaal verschijnsel is bij te vroeg geboren kindjes. Het verdwijnt vanzelf met de tijd. Dit was bij ons ook het geval, al heeft dit wel weken geduurd, maar op een gegeven moment raakte ik eraan gewend en kon ik prima slapen ernaast.
Buidelen
In het ziekenhuis buidelden wij zo’ n 6 uur per dag. Doordat je thuis al snel met allerlei andere dingen bezig bent schiet het buidelen er sneller bij in. Probeer hier, zeker de eerste periode na thuiskomst, toch tijd voor vrij te maken. Het is logisch dat dit thuis geen 6 uur per dag lukt, maar misschien wel 2 of 3 uurtjes?
Buidelen geeft je kindje een veilig gevoel, vermindert stress en bevordert de hechting tussen ouder en kind. Daarnaast heeft het nog allerlei andere gezondheidsvoordelen, deze lees je HIER. Bovendien moet ook jij al moeder goed je rust pakken en wat is er fijner dan een paar uurtjes in bed/op de bank liggen met je baby op je borst.
Kraambezoek
Als jullie eenmaal thuis zijn kan en mag er kraambezoek langskomen. Misschien heb je hier zin in en vind je dit hartstikke leuk, misschien heb je er totaal geen behoefte aan. Volg altijd je eigen gevoel hierin.
Wij kwamen midden in coronatijd thuis (dec 2020). Ik was enorm bang dat iemand Dex (onbewust) aan zou steken dus wij hebben de eerste weken helemaal geen bezoek gehad. Zo konden wij ook rustig wennen thuis met zijn drietjes.
Kraambezoek hebben wij pas gedaan toen Dex een maand of 5 oud was (onze ouders kwamen wel al eerder). Als je wel bezoek laat komen bespreek dan van te voren met je partner wat jullie wel en niet prettig vinden. Denk aan; mogen anderen je baby vasthouden, aanraken, kusjes geven? Wil je dat ze hun handen wassen bij binnenkomst? Hoeveel mensen tegelijk? Etc. etc. Geef dit indien mogelijk ook van te voren aan bij het bezoek. Mensen raken uit enthousiasme en liefde snel een baby aan. Als je van te voren aangeeft wat jullie fijn vinden of juist liever niet hebben, kan dit ongemakkelijke situaties voorkomen.
Pak je rust en probeer te genieten
De afgelopen tijd is enorm heftig geweest voor jullie als (nieuwe) ouders. Misschien heb je elke dag heen en weer gereisd naar het ziekenhuis, misschien ben je afgelopen weken 24/7 in het ziekenhuis gebleven. Hoe dan ook, het was een flinke rollercoaster. Nu jullie thuis zijn komt er wat meer tijd om uit te rusten en te genieten. Probeer te genieten van alle liefdevolle momenten met je baby in jullie eigen omgeving, maar vergeet ook niet dat jullie een hele heftige periode achter de rug hebben. Vaak komt dat besef pas thuis. Thuis begint het verwerken hiervan. Dit kan veel verschillende emoties opwekken. Laat die er zijn.
Verwerken doet iedereen op zijn eigen manier en op zijn eigen tempo. Mocht praten met je partner of wie dan ook niet genoeg zijn, schaam je dan niet om hulp te zoeken hiervoor.
Denk aan jezelf en aan je kindje.
YOU GOT THIS, MOM (or dad 😉 )!