De afgelopen maanden heb ik ons verhaal gedeeld van zwangerschap tot premature baby en alles wat daarbij kwam kijken. Het laatste deel daarvan lees je HIER. Bedankt voor jullie reacties op mijn blogs hier op mamaplaats en ik vind het zo tof dat veel moeders de moeite hebben genomen om mij even een berichtje te sturen op instagram. Echt, dankjulliewel! Means a lot!!
Dex is inmiddels bijna 2,5 dus het lijkt mij leuk om een update te geven over hoe het vandaag de dag met ons gaat.
In grote lijnen gaat het hartstikke goed! Dex ontwikkelt zich tot op heden goed en loopt gelijk met leeftijdsgenootjes. Hij is een erg vrolijk kind en daar ben ik enorm dankbaar voor. Wel heeft hij heel veel behoefte aan knuffels/lichamelijk contact en kan hij niet goed zelfstandig in slaap vallen. Ik blijf elke avond naast hem liggen totdat hij slaapt. Hij heeft de eerste weken van zijn leven ‘alleen’ in een couveuse doorgebracht, ugh breaks my heart als ik er aan denk hoe eenzaam hij zich misschien heeft gevoeld toen hij net op de wereld was… dus ik geef hem nu met liefde alle aandacht en alle knuffels die hij nodig heeft.
Merken we verder niets meer van zijn vroeggeboorte? Puur qua ontwikkeling bij Dex tot nu toe niet, maar verder is mijn leven volledig veranderd sinds zijn geboorte.
Zo’n gebeurtenis zet alles ineens in zo’n ander perspectief. Werk staat ineens op plek 100 ipv ergens boven aan in de top 10. Ik werkte in de horeca als restaurantmanager en was eigenlijk altijd aan het werk. Werk ging vaak voor mijn sociale leven. Ik had nooit verwacht dat ik zou stoppen met werken nadat ik moeder zou worden, maar toch heb ik vorig jaar de keuze gemaakt om te stoppen met werken. Ik denk dat dit niet gebeurt was als Dex gewoon ‘normaal’ geboren was.
Ik ben na mijn verlof weer 30 uur gaan werken, maar het voelde niet meer als voorheen. Ik kon mijn plekje niet meer vinden en wilde eigenlijk veel liever thuis zijn. Ook hadden we (voor zijn geboorte) gedacht dat we Dex 2 dagen naar de opvang zouden laten gaan, maar ook dat kon ik niet. Het voelde (nog) niet goed.
Ik vond het werk in de horeca en het moederschap lastig te combineren en ook al was mijn werkgever heel meedenkend en begripvol, het paste niet meer bij me. Na bijna een jaar proberen heb ik besloten om te stoppen met werken.
Tot op de dag van vandaag ben ik erg blij met die keuze! Ik ben enorm dankbaar dat we deze keuze überhaupt konden maken en dat ik al mijn tijd met Dex mag doorbrengen. Tuurlijk vind ik het echt niet alle dagen leuk en is het soms enorm zwaar om 24/7 met hem te zijn, maar hij is maar één keer zo klein. En wat is nou 4 jaar op een mensenleven? Voor je het weet gaat hij 5 dagen per week naar school.
We leven op dit moment van één salaris (dat van mijn vriend). De keuze om te stoppen met werken hebben wij in februari 2022 gemaakt. Ik had flink gespaard in de coronaperiode en we maakten berekeningen over hoe het zou zijn met één salaris. We zouden ons prima redden! Wat we natuurlijk niet wisten is dat alles (en dan vooral boodschappen) BIZAR veel duurder zouden worden.
We mogen niet klagen en redden het nog steeds, maar wij houden heel erg van uiteten gaan, weekendjes weg, vakanties en noem maar op. Dat zit er op dit moment niet meer in.
We leven vrij zuinig, maar ook daar word je creatief van. Ik heb afgelopen jaar vooral het besef gekregen dat ik echt veel geld uitgaf aan dingen die totaal niet nodig zijn. Elke maand een nieuw shirtje of blouseje? Absoluut niet nodig. 4 x per jaar nieuwe schoenen? Ik doe nu al meer dan een jaar met 2 paar die ik 3 jaar geleden kocht. Elke week ergens een drankje/broodje onderweg? Niet nodig. Elke maand uiteten? Ook niet nodig.
Het mooie is dat ik er nu veel meer van geniet wanneer het WEL kan. Ik waardeer het nu veel meer als ik wel eens iets nieuws voor mezelf koop of we wel een keer uiteten gaan.
Naast dat het fijner is voor je portemonnee, is minder spullen kopen ook een stuk beter voor het milieu en dus beter voor de wereld 😊.
Wat ik sinds ik moeder ben ook ineens een stuk belangrijker vind. Ik wil een mooie wereld voor mijn kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen. Een wereld waarin de natuur groeit en bloeit en waar over 100 jaar nog steeds fijn geleefd kan worden. Een wereld waarin mensen lief voor elkaar zijn, elkaar helpen en elkaar supporten i.p.v. macht, strijd en oorlog. Omdat ik die verandering graag zou zien in de wereld, probeer ik in ieder geval zelf te leven volgens deze principes, want het begint áltijd bij jezelf. Ik weet dat ik de wereld niet alleen kan veranderen, maar iedereen wil toch het liefst een mooi, gelukkig leven? Als iedereen íets bewuster zou zijn, dan creëren we die mooiere wereld vanzelf… toch?
Het was de bedoeling dat deze blog een update werd over ons leven, maar ik verloor mezelf heel even in dit verhaal over geld, spullen en een mooiere wereld.
In mijn volgende blog(s) neem ik jullie mee in mijn leven als thuisblijfmoeder. Hoe wij na 2,5 jaar nog steeds niet doorslapen ’s nachts en hoe Dex zijn start was op de peuterspeelzaal. Ik hoop dat je dan weer meeleest!
