Dit is het vervolg op mijn vorige blog. Deze lees je HIER.
Op dag 16 houdt mijn ziekenhuisdagboekje ineens op. Ik ben blijkbaar na dag 15 gestopt met verslagjes typen. Dat wist ik niet meer. Ik dacht dat ik het elke dag had gedaan totdat we naar huis gingen. Deze blog schrijf ik aan de hand van het terugkijken van de foto’s op mijn telefoon. Ik vind het zo bizar hoeveel je vergeet met de tijd, maar met het kijken van de foto’s komt het allemaal weer terug. Daarom ook zo belangrijk om veel foto’s te maken in het ziekenhuis.
Op dag 17 (3 december) mogen we ineens verhuizen naar de Medium Care. De afdeling ligt vol en er moet eigenlijk een kindje bij komen, daarom mogen/moeten wij naar de Medium Care.
Dit vinden we absoluut niet erg, alleen maar fijn, want op de Medium Care mag Rodney ook blijven slapen én hebben we een eigen wc/douche. Wat als enorme luxe voelt! Ik ben zo blij dat Rodney mag blijven slapen. Helaas zijn er geen 2 bedden op de nieuwe kamer. Er is een stoel die je naar achteren kan klappen en dan als ‘bed’ gebruikt kan worden. Ligt natuurlijk voor geen meter maar oké, we klagen niet haha.
Verhuizen naar de Medium Care betekent ook dat de monitor uit gaat. Dat vind ik erg spannend. Ik heb me afgelopen weken zo vastgeklampt aan dat ding. Uren en uren heb ik ernaar gekeken, wat natuurlijk niet gezond is. Ik moet leren om naar Dex zelf te kijken en dan te weten hoe het met hem gaat i.p.v. naar een scherm kijken om te checken hoe hij het doet.
We krijgen ’s ochtends te horen dat we mogen verhuizen en eigenlijk moeten we meteen alles inpakken en gaan. Dit is ineens even schakelen en haasten. Ik had er ook nog niet op gerekend dat de monitor nu al uit zou mogen want hij had eergisteren nog een brady gehad (na zijn voeding dus goed te verklaren). Maar goed een eigen badkamer en dat Rodney mag blijven slapen klinkt me veel te goed dus let’s gooooo!
De nieuwe kamer is veel groter, met een soort keukentje en dus een eigen badkamer. Dit voelt lekker huiselijk en zelfstandig vergeleken met de couveusesuite. Je doet hier de hele verzorging zelf en je mag hier ook niet zomaar even weg gaan. Bij de couveusesuites mocht je gewoon even naar huis als je wilde of naar buiten (ik ben één keer een klein rondje gaan wandelen omdat de verpleging me steeds aanspoorde om dat te gaan doen, logisch ook wel na 2 weken non-stop op de kamer, maar toen ik terug kwam was Dex heel hard aan het huilen en de verpleging hem aan het troosten dus meteen nooit meer gedaan daarna).
Op de Medium Care komt de verpleging 1 of 2 keer per dag even kijken hoe het gaat en verder alleen als je ze zelf oproept.
Ik vind het fijn dat we nu echt de hele verzorging zelf mogen doen. Dat geeft een goed gevoel en is een goede voorbereiding op thuis. En thuis, wow, dat voelt ineens een heeeeeel stuk dichterbij nu! Op de Medium Care verblijf je vaak geen weken toch?
Rond 14:00 ’s middags zijn we in de nieuwe kamer. Ik ben blij en zonder monitor geeft me een gek gevoel van opluchting. Ik heb vertrouwen in Dex en het voelt eigenlijk heel relaxed om niet steeds naar een scherm te hoeven kijken.
Zo fijn dat ik ’s nachts niet meer alleen ben en over alles kan overleggen met Rodney. Je voelt je toch onzeker als nieuwe moeder en ik lag ’s nachts vaak uren te malen over van alles en ik twijfelde vaak of ik wel of niet op de knop moest drukken om de verpleging op te roepen. Samen ergens over beslissen is toch altijd makkelijker dan alleen.
Daarnaast ben ik ook heel blij dat Rodney nu echt alles mee krijgt van Dex.
We hebben inmiddels goede hoop dat we voor de kerstdagen thuis zijn! Elke situatie en elke baby is natuurlijk anders, maar over het algemeen houden ziekenhuizen de volgende richtlijnen aan om naar huis te mogen met een premature baby:
- Hartslag en zuurstofgehalte zijn stabiel zonder monitor en beademingsapparatuur
- Weegt minimaal 2 kilo
- Kan zichzelf op temperatuur houden (stabiel tussen de 36,5 en 37,5 graden)
- Laat een stijgende lijn zien qua groei
- Kan voedingen zelfstandig drinken (of ouders kunnen sondevoeding geven en baby gaat met sonde naar huis)
Van dit rijtje kunnen we er inmiddels een paar afvinken; Hij is boven de 2 kilo, hij laat een stijgende lijn zien qua groei en de monitor is uit!
Zijn temperatuur op peil houden en voedingen zelfstandig drinken gaan helaas nog niet goed genoeg.
Het drinken uit een flesje gaat langzaamaan beter, hij drinkt nu soms de helft van zijn flesje op. Vaak is hij de volgende voeding dan wel te moe om zelf te drinken.
Ook proberen we het één keer per dag aan de borst, dat gaat nog niet zo goed. Hij hapt wel aan maar drinkt zo goed als niks. We blijven het proberen.
Zijn temperatuur is overdag stabiel maar ’s nachts is hij vaak aan de lage kant. Met 3 kruiken lukt het hem net om warm genoeg te blijven. Eén van de regels, in ons ziekenhuis, is dat je pas naar huis mag als de baby zichzelf met twee kruiken goed op temperatuur kan houden.
Maar hé kijk eens even hoe ver we al zijn gekomen in 2,5 week! Ik ben zo trots op Dex en zo ontzettend dankbaar dat hij het zo goed doet.
Ik mis thuis en ik kijk er enorm naar uit om naar huis te gaan, tegelijkertijd lijkt met me doodeng…
Wordt vervolgd.
